Vrijdag 28 juli

Allebei hadden we trek in een pannenkoeken als ontbijt, dus op zoek naar zo'n restaurantje. Aangezien ons hotel zich in een wijk bevindt zonder toeristen, zijn er ook nauwelijks restaurantjes te vinden waar westers ontbijt wordt geserveerd. Streetfood en restaurantjes waar twee tafeltjes met minikrukjes erbij staan en het koken op straat plaatsvindt. We wandelen een flink stuk en komen dan bij een lokale markt. Heerlijk even genieten van vreemd eten, de mensen en de geuren. In een kraampje zien we een opgerolde pannenkoek, daar kopen we er één van, dit blijkt een heel droog koekje met een soort rubber worst erin, niet ons ding. Zes oranje mini sponzige cakejes met kokos erop, zien er heerlijk uit, die kopen we. Allerlei kleine gerechtjes zien we en dat brengt me op het idee om zelf een buffetje te maken. We kopen sla/krabrolletjes, een maïskolf die gesneden in een zakje wordt gedaan, gefrituurde pandancakejes, lekker vet en in de schil geroosterde banaan. Dat laatste kochten we bij een tandenloos oud vrouwtje die heel erg blij leek met deze verkoop. Op de terugweg namen we nog een kilo mangosteen mee, helemaal goed voorbereid op ons ontbijt. We slenteren terug en stallen alles op het bed uit, het is een vreemd samenraapsel van gerechtjes, het is echter lekker en bijzonder. Rond 12.00 uur wandelen we naar Tak's appartement. Daarvandaan lopen we naar de bushalte, we hebben ergens in een winkelcentrum van Bangkok in een restaurant afgesproken met de ouders van Tak. Vandaag is de nieuwe Thaise koning jarig, dus veel mensen zijn vrij hiervoor. Onderweg zien we veel metershoge portretten van deze koning. Op overheidsgebouwen is met zwart/witte banieren aan de hekken rondom de gebouwen aangegeven, dat Thailand nog in rouw is over het verlies van hun vorige koning in oktober 2016. Op de overheidsgebouwen prijkt de beeltenis van de oude koning nog. In oktober van dit jaar wordt hij gecremeerd, toeristen zijn al gewaarschuwd om in die tijd geen negatieve uitspraken te doen over de koning, er wordt met gevangenisstraffen gedreigd. Renzo en Tak zijn wat nerveus, de vorige ontmoeting was niet zo soepel verlopen. Het is lastig communiceren, moeder verstaat geen Engels, vader spreekt en verstaat een heel klein beetje. We ontmoeten ze vlakbij het restaurant, spontaan geef ik ze een hand om me voor te stellen. Renzo en Tak en de vader schrikken/deinzen enigszins terug. In Thailand vouw je je handen samen voor je borst en buigt een keertje. Tsja, dat wist ik niet, ik krijg alsnog een hand, heel ongebruikelijk. Het lijken heel lieve mensen. In t restaurant bestellen we iets te eten enigszins moeizaam houden we het gesprek gaande. Vader heeft een documentaire over Giethoorn gezien en plaatjes van molens. Hij probeert wel wat te spreken, moeder lacht en zegt niets, ze is erg verlegen zegt Tak. Ik klets gewoon in t Engels, Tak vertaalt en af toe is dat niet nodig. Het wordt geen heel persoonlijk gesprek, we eten en drinken en het valt mij enorm mee eerlijk gezegd. Na de lunch verklaart vader dat hij niets meer te vragen heeft, ofwel we breken op. Hij wil ons terug brengen naar de wijk, dan kunnen we in de laadbak van zijn pick-up truck. We lopen wel. Ik vond het fijn om kennis gemaakt te hebben. Bij het afscheid vouw ik m'n handen en buig keurig, ik leer snel!! In het winkelcentrum kijken we nog wat rond, het is heel luxe en met name het gepresenteerde voedsel vinden we interessant en leuk. Renzo weet een plek waar ze verse pretzels verkopen, daar gaan we heen, dat was ook zeker de moeite waard. Op straat dompelen we ons voor de laatste keer deze trip onder in cultuur van de Thai, marktjes, kleine winkelcentra, 't warme weer en de geuren. We zien veel onderbroeken met "billen" er in, die hebben wij niet nodig.. Zo brengen we de tijd door totdat we weer kunnen gaan eten. Het wordt Japans deze keer. Met de bus gaan we terug richting onze wijk, het regent inmiddels dat het giet, de straten staan snel blank. Mijn slippers stromen over. Het is mijn enige schoeisel nog, in Hanoi heb ik mijn bergschoenen in onze kamer in het hostel laten staan (direct nagevraagd, "niemand had ze gevonden" ) en bij Angkor Wat braken de bandjes van mijn wandelsandalen af. Tamara waarschuwde al dat het koud en nat is in Nederland. Voor morgen spreken we om 07.15 af om bij een streetfoodrestaurantje waar Renzo en Tak eerder waren te ontbijten. Dan zit onze geweldige reis er weer bijna op. Om 12.00 stijgen we op en als de vlucht volgens schema verloopt, landen we om 18.45 op Schiphol. Wat hebben we veel gezien, gereisd, beleefd en gedaan. Het is ongelooflijk snel gegaan, nu is het tijd om naar huis te gaan. Het is goed zo, fijn om Tamara en ma weer te zien morgen....