Zondag 9 juli

Vandaag gaan we naar de stad waar Tak is opgegroeid, Nakhon Pathom, ongeveer 56 km ten westen van Bangkok. We vertrekken rond 09.00 vanaf ons hostel, nadat we bij de 7 Eleven wat drinken en fruit hebben gekocht. De bus is ons vervoermiddel, vanaf Victory Monument zal deze vertrekken. Zodra we ingestapt zijn, rijdt de bus 10 meter verder en er stappen meer reizigers in. Weer enkele meters verder komen er nog meer en zo stoppen we nog zeker drie keer op een hele korte afstand. De bus is voorzien van airco, dat is fijn want het is ontzettend warm. In de voorruit zit een hele dikke barst en de elektriciteitskabels zijn onbedekt langs het plafond geleid. De conducteur draagt een buis van zo'n 30 cm, voorzien van plastic paarse kralen en schattige hondjes en poesjes er op. Dit is zijn kassa, er kan geld in en na betaling komen er handmatig afgescheurde kaartjes uit. Het kost weer bijzonder weinig om zo te reizen. Ergens stappen we op een andere bus, deze is al helemaal vol met passagiers, we kunnen er nog bij, we moeten wel staan. Voordat we instapten hebben we een schaaltje versgesneden papaya en dragon fruit gekocht. Het fruit is hier zo lekker vol van smaak. Opeens staat een jonge man op en wil mij zijn zitplaats aanbieden. Heel attent, wel confronterend haha. Mijn moeder leerde mij vroeger ook dat het beleefd was om op te staan voor oude mensen.... Heb vriendelijk geweigerd...
De deuren van de bus blijven open tijdens de reis, de conductrice staat op de onderste trede van de trap, ze kunnen niet eens dicht... We bezoeken de markt die aan de rivier ligt. Eerst gaan we even kijken aan de oevers. Flinke soort haaiachtige vissen worden daar gevoerd met hompen brood. Wat eten ze daar gulzig van, met hun platte bekken happen ze hele stukken in één keer op. Tussen al die vissen zwemmen ook albino's. Bij de entree van de markt staat een flaxen doodskist, gevuld met geld. Ernaast zit een mechanisch skelet liedjes te zingen. Hij vraagt om geld voor een better begrafenis van overleg zwervers. Er is ook een plek ingericht waar mensen tot de boedha' s BBkunnen bidden. In één kraam ernaast worden bloemen, wierook en doeken verkocht. Er wordt ontzettend veel gekocht en geofferd, het doet wat commercieel aan. De markt is overdekt en wordt door ontzettend veel mensen bezocht. Er wordt voornamelijk voedsel verkocht, vooral veel eend. Deze eenden worden in z'n geheel gekookt, kop en snavel zitten er nog aan. Dat zijn lekkere delen om op te eten zegt Tak. Het ziet er een beetje zielig uit vinden wij, bij sommigen is de nek verdraaid en worden er aan opgehangen. We mogen veel dingen proeven. Zoetigheid, ondefinieerbare stukjes varken, nootjes en gedroogde vis. Renzo en ik worden weer bekeken, er is hier geen andere westerling te zien buiten ons. Die markten blijven een belevenis om te bezoeken, er zijn zoveel andere producten dan bij ons. Soep en curry's die ter plaatse bereid worden, worden in zakjes geschept die vervolgens met lucht gevuld worden. Een pond uit de VS geïmporteerde kersen wordt voor 600 Bath verkocht, ongeveer € 18,00 De kramen waar vis wordt gebakken verspreiden een penetrante geur. Vissen liggen zij aan zij in een stoommandje, doormidden gehakt met uitpuilende ingewanden en helemaal doorbakken in de kramen. Het zweet loopt uit al onze poriën, zo warm en zo vol. We vluchten naar een terras aan de rivier. Daar gaan we even zitten om wat te eten en te drinken. Drie verschillende gerechtjes bestellen we. Daarna verlaten we de markt. Tak vraagt aan iemand die voor een winkel staat of bus 556 daar langs komt.. Die persoon heeft geen idee, maar wacht er wel op. Wel drie kwartier wachten we op de stoeprand, dan komt de bus, wederom afgeladen. Na deze busrit moeten we nog twee keer in een andere bus. Ik ben gek op low-budget reizen, maar weiger om nog twee keer over te stappen. Op t eindpunt regelen we een taxi, die ons naar Sabam Chandra Palace brengt. Dit is gebouwd tussen 1902 en 1911 als vakantieverblijf voor prins Vajiravudh. Op deze plaats zou voorheen een paleis gestaan hebben. Helaas was het gesloten op t moment dat we voor het hek stonden. De taxi brengt ons naar Prha Pathommachedi, met zijn 120 meter hoogte, de grootste stupa ter wereld. Ik voel me helemaal niet prettig, blijf bij de poort wachten. Renzo, Xascha en Tak beklimmen de trappen en kijken rond. Ze zijn onder de indruk van de mooie dingen die ze zagen. Om terug te gaan naar Bangkok, gaat mijn voorkeur uit naar een taxi boven busvervoer. Voor ons hostel worden we afgezet. Ik ga even bijslapen, de rest gaat wat eten. Voor morgen de taxi naar het vliegveld geregeld. Om 06.30 gaan we hier weg. Op naar Hanoi!!