Donderdag 20 juli

Al om vijf uur wakker, helemaal klaar met dat lui zijn. Op het balkon in mijn boek gelezen, helaas zonder koffie. Om elf uur moeten we de kamer verlaten hebben, dus ruimen we op en brengen de backpacks beneden. Op de fiets vertrekken we naar de oude stad, we rijden langs de rivier tot aan het einde van de kade, daar slepen we onze fietsen via de trap omhoog. Ineens staan we in een hele andere wereld, de drukte doet iets aan Hanoi denken. Overal handelaartjes op straat en kleine winkels. Het doet oud Frans aan, gele gebouwen, veel bomen die uitbundig in bloei staan langs de weg. Er is een markt, heel veel kledingzaken die over het algemeen dezelfde collectie kleding aanbieden en souvernirwinkels. En warm dat het is, het zweet komt uit alle poriën tegelijk. De fietsen parkeren we langs de weg en we gaan te voet verder. Bij een heel trendy tentje gaan we zitten voor het ontbijt. Vers ananassap en een heerlijke bahn mi. Water krijgen we er gratis bij. We slenteren door de straten. Xascha wordt aangesproken met de vraag waar ze vandaan komt. Holland geeft ze aan, de vrouw valt bijna om van verbazing. Dan vertel ik dat ze mijn dochter is, en dan begrijpt ze het ineens... denken we haha. Bij de Chinese Assembly gaan we naar binnen, eerst moet er een kaartje geknipt worden. Die hadden we al bij ons, restant van Renzo en Tak hun bezoek. Er is een kitsch poort, daarachter een hele kleine tuin met een afschuwelijk beeld van een draak met veel koppen. Het is veel te druk daar, veel mensen lopen onder een paraplu tegen de zon en prikken ons daarmee. Op straat komen ook steeds meer groepen mensen die geleid worden door een gids met een megafoon. We bekijken de Japanse brug en bezoeken het edelsteenmuseum. Na veel afdingen koopt Xascha een broek en ik een jurk, via de vis- en groentenmarkt wandelen we terug. Een hele leuke plek om te zijn, wel heel erg toeristisch. Passen we goed tussen dus. We fietsen terug voor de checkout, leveren eerst onze fietsen in. Omdat de taxichauffeur voor niets naar Da Nang was geweest om ons op te pikken, moeten we 1.5 keer de ritprijs betalen. Ik protesteer, we hadden s morgens om 09.00 inderdaad aangegeven dat we om 14.00 zouden arriveren. Later gevraagd of ze zelf de tijd van aankomst in de gaten konden houden in verband met vertraging. De homestay is zo goed om ook een halve rit te betalen. Dan begint het gesodemieter met de kamers. Vooraf hebben we bij Expedia twee kamers geboekt voor twee nachten. Hier was iets mis gegaan , dus kregen we de familie kamer voor de eerste nacht met z'n vieren. Daarna zijn Xascha en ik nog twee nachten in diezelfde kamer gebleven. Wij tellen dat als drie overnachtingen, zij dus niet, we moeten nog één nacht bijbetalen. Omdat we er met zijn vieren in waren, rekende ze dat als twee kamers ?!? Er is geen praten aan, ik vertel dat ik er niet blij van wordt. Haar zienswijze is de enige, we krijgen wel een tas cakehapjes in bananenblad gewikkeld aangeboden, die laten we demonstratief staan. Jammer, het verblijf was verder prima. Renzo en Tak vinden we in ons favoriete restaurantje, we sluiten aan voor de lunch. Tot 20.00 hebben we nog de tijd om rond te kijken in Hoi An. Op onze plattegrond staan palmen in het water aangegeven als een bezienswaardigheid, daar gaan we heen. Bij Renzo z'n homestay huren we fietsen en we gaan op pad. Helaas heb ik een slag in het wiel, dat fietst iets minder fijn. De route is prachtig, de zon brandt op onze ruggen, we zijn actief en hebben het leuk. Na enkele kilometers worden we aangeklampt door een mevrouw op een scooter die een folder onder onze neus duwt over varen in rieten mandjes... we sturen haar weg, fietsen door totdat we op een plaats aankomen waar touringcars staan en horden mensen lopen. Daar zal dus wel iets gebeuren. Die mevrouw op de scooter is volhoudend, deze keer volgen we, nadat de prijs van 45 minuten varen van 300.000 naar 200.000 Dong is gezakt. Eerst krijgen we op het terras voor haar huis water aangeboden. In beroerd Engels stelt ze haar "husband/captain" voor. Een Vietnamese strohoed krijgen we aangemeten, dan volgen we de kapitein richting het water. Er is een bamboesteiger, daaraan liggen wat ronde rieten manden aan vast. Er kunnen maar twee passagiers per mand mee, dus Xascha en ik krijgen een andere kapitein. Het is een hele oude man, zonder tanden en hij stinkt enorm naar alcohol.. Dat wordt avontuurlijk, hij spreekt geen woord Engels, lacht wel steeds naar ons. Met een hele grote stap klimmen we in het mandje, in het midden staat 1 bank. De kapitein heeft één roeispaan om vooruit te komen. Zwemvesten moeten we aan voordat we op reis gaan. Vanaf de rivier varen we een smalle zijarm in, de omgeving is weer waanzinnig mooi, allemaal lage palmen die half in t water groeien. Al snel leggen we aan en krijgen we een bamboe hengeltje met een draad en haak met buffelvlees er aan. Krab gaan we vangen. Tussen de wortels van de bomen wonen deze diertjes en ze houden van vlees. Het lukt ons om er drie te vangen, gelukkig zijn ze niet zo groot. De kapitein maakt van een stuk palmblad een ring voor Xascha en later ook één voor mij. In de andere mand krijgt Tak een hele grote zelfgemaakte ring. Dan wordt de stilte verstoort door een groep van zo'n vijftien manden vol toeristen die op een soort disco tour zijn. Één van die begeleiders heeft een flinke geluidsinstallatie in zijn mand, daar schalt het welbekende "Gangnam Style" uit, dat klinkt goed!! Die ene begeleider zit als enige in zijn mand en geeft een geweldige show weg. Hij laat het mandje woest spinnen, draait met de roeispaan boven zijn hoofd en maakt nog allerlei bewegingen waarvan ik niet gedacht had dat dat kon met dat mandje. Dit is heel vermakelijk. We varen verder, het wordt ondiep en alle kapiteins stappen in het ondoorzichtige bruine water van de rivier. We vragen of er krokodillen of varanen in zitten en worden hard uitgelachen, waarschijnlijk niet dus.
De rivier waar we weer op uitkomen ligt vol met dezelfde manden. De discomanden volgen ons, hetzelfde lied blijven we horen, het klinkt wel heel vrolijk. Zelfs de kapitein van Renzo zijn mand begint te swingen en met zijn roeispaan boven zijn hoofd te draaien. De mand schudt heen en weer, geweldig. Onze kapitein lacht hard, houdt het verder rustig. Het is een heel apart tochtje, we hebben er reuze lol in. Weer terug moeten we vanuit de mand met een hele grote stap de steiger op klimmen. Krak en daar gaat mijn tweede olifantenbroek .... Heel het kruis afgescheurd, lekker luchtig dan maar. Bij ons vertrekpunt krijgen we nog wat te drinken en bepalen we wat we gaan doen. Op de plattegrond is een vegetable farm aangegeven, dat wordt de volgende bestemming. De route is prachtig, tussen de rijstvelden en visvijvers net buiten het stadje door. Onderweg even stoppen voor wat drinken, dan slaan we de dirtroad in. Een nu droog modderpad met diepe kuilen en gaten, het is zo de moeite waard. Voor ons zien we een stuk of 5 buffels lopen op de weg, op de achterste buffel, uitgerust met hele grote hoorns, zit de begeleider, die geeft aan dat we er langs kunnen. Er loopt ook nog een kalfje bij, we hebben het er niet op, het gaat echter goed. We rijden er echt op 20 cm. afstand langs, die beesten zijn erg groot en luisteren blijkbaar goed. Onderweg zien we veel buffels in het veld, ze houden ervan om zich in modderpoelen te wentelen zien we meermaals. Het is een lange route voordat we in een dorpje de vegetable farm vinden. Keurige rijtjes met kruiden en groenten zien we en er wordt hard in gewerkt. Blijkbaar kun je meedoen met "farmen" , wij fietsen wel. Niemand voelt de behoefte om plantjes te poten. We rijden er omheen en vervolgen onze route naar Hoi An. Bij de homestay van Renzo brengen we de fietsen terug. Hier kunnen we blijven totdat we we gaan eten. Xascha slaapt, Renzo en Tak fietsen nog naar de oude stad en ik typ het reisverslag, zittend op een overdekt terras naast een boom waar hele grote pomelo's aan groeien en bij de ventilator. Na zo'n dag vol inspanning is dit rustmoment heerlijk. Om 20.00 uur komt de taxi die ons naar het vliegveld van Da Nang brengt voor onze vlucht naar Ho Chi Minh City om 23.45 uur...