Maandag 17 juli

De trein naar Da Nang, 17 uur onderweg, ' nachts lekker slapen en dan rond 13.00 aankomen, dat was het schema. Onderweg zoeken we een hotel in Hoi An, onze uiteindelijke bestemming. We regelen een pick-up service, lekker luxe. Daar blijven we twee nachten, nog zonder plannen. De trein rammelt, schudt, hobbelt en is oud. We hebben een 4-persoonscoupé met bedden. Na een flink aantal spelletjes hartenjagen proberen we te gaan slapen. De trein staat steeds stil, trekt weer op en kreunt aan alle kanten. Rond 07.00 uur worden we wakker. We zien dat we nog maar 1/3 van de trip hebben afgelegd, dat gaat niet goedkomen. Na een poos lui geweest te zijn hebben we wel wat trek. Chocoladecookies, 3 kleine muffins en een zak Werthers echte vormen ons ontbijt. De trein schiet echt niet op. Rond 12.00 uur gaan Renzo en ik op onderzoek uit, even kijken of er een restauratiewagen is. Helemaal voorin is er een barretje, wij zitten helemaal achterin. We worden tijdens het lopen van links naar rechts geslingerd, uiteindelijk bereiken we de keuken. Alle leesbare gerechten van de kaart (€ 0,40 per gerecht) zijn op, er wordt op een Vietnamese tekst gewezen, dat gerecht is het duurste, wel € 1,25 omgerekend. Dan maar vier van die gerechten in faam schalen in laten pakken. Het is witte rijst, wat gebakken paksoi en wat hompen heeeel vet varkensvlees, de stukken vet hangen er nog aan. Op sommige stukken vinden we dikke stukken van de rug met haren erop. ' t Is maar een karig ontbijt/menu/diner. We lezen boeken, slapen bij en spelen kaartspellen. Het hostel neemt al contact op waar we blijven, de chauffeur heeft 1.5 uur staan wachten. We komen langs het mooiste traject om per trein langs te reizen volgens websites met treininfo. Helaas is het al pikkedonker. Buiten regent het hard, ons dak is ook lek, het druppelt stevig door op de vloer. We zijn nu al 25 uur onderweg (het is hier 20.30), in dit tempo wordt het wel 22.00 uur.... Weer een ervaring rijker, geen treinen meer in Vietnam.