Vrijdag 14 juli

Enigszins uitgeslapen vullen we onze kleine rugzakken weer voor de trip naar Cat Ba. De backpacks blijven nog even in het hostel. We laten nog een paar kilo was achter en hopen dat het op tijd terug is. Het busje is drie kwartier te laat, bij de Circle-K halen we snel wat water. Renzo heeft een droog bahn mi broodje gekocht. Bij een oud tandeloos vrouwtje dat stoombroodjes verkocht, probeer ik er twee te bemachtigen. In rap Vietnamees rebbelt ze, schudt nee en ik krijg niets. Een minuut later stopt er een Vietnamees, hij krijgt er wel twee. We reizen naar de haven, waarvandaan we naar Cat Ba zullen gaan. Twee bootjes vertrekken voordat wij er op kunnen. Vietnamezen dringen vreselijk voor, wringen zich door de rijen heen. Uiteindelijk staan we vooraan en zodra het hek open gaat, denken we aan boord te gaan. Een barse meneer houdt ons tegen en laat de locals voorgaan. Hij pakt Xascha bij de arm en wil haar ook door het hek slepen, dat vinden we geen goed idee. Aan boord wil hij dat Xascha en ik in het vooronder gaan zitten, hij duwt ons die kant op. We zitten liever op het open dek, dus luisteren niet. We varen een prachtig gebied in met grillig uit het water rijzende begroeide rotspartijen. Aan wal gaan we in een bus die ons naar het hotel brengt, via alweer een zeer slechte weg. Af en toe komen we los van onze stoelen als er in redelijk tempo weer een kuil getrotseerd wordt. Het ziet er heel toeristisch uit, veel restaurants en winkels. De hotelkamer is prima, aparte bedden, schone lakens, een eigen badkamer en een balkonnetje. We krijgen een lunch en daarna vertrekken we naar Monkey Island. Op een houten boot varen we langs compleet op het water aangelegde vissersdorpjes, over blauw water en langs prachtig, grillig gevormde rotspartijen. Boven op de boot genieten we van de zon, de wind en de omgeving. We zijn zo in een reisgids beland. De boot vaart bijna het strand op, via een kippenladdertje lopen we het strand op. Eerst gaan we op zoek naar de apen, al snel zien we er één hoog in de boom. Er is een rotsachtig pad dat de heuvels in leidt. Helaas lopen we op slippers en is het onmogelijk om naar boven te klimmen. Dan onszelf maar vermaken op het strand, dat is zeker geen straf. Het water is heerlijk, net als het strand. Net voordat de boot ons weer komt halen, worden Xascha en Tak gebeten door kwallen. Armen en benen doen enorm pijn en er verschijnen blaasjes. Op het strand is geen EHBO post, onze schipper adviseert om er citroen en ijs op te doen. Terug in het hotel vragen we hierom, het helpt. We relaxen tot aan het diner. Aan tafel zit een gezin dat in Nederland woont, ze zijn van Bosnische komaf. Gevlucht in 1994, heel snel de taal geleerd enhier een master gedaan. We hebben lang met elkaar gesproken, heel erg leuk en interessant. Van uitgaan komt niets, na drie slechte nachten qua slaap, gaan we om 21.30 uur richting de kamer.